Uwielbiam dni pełne ciepła, ciepła które nie jest odczuwalne zewnętrznie, lecz grzeje nas od środka, kiedy wspólny spacer równa się dobrej zabawie, gdy jesteśmy z sobą i dla siebie. W takie dni wygrywam walkę z lenistwem i odpowiedzią "nie chce mi się". Odganiam codzienną monotonię i wprowadzam nowy porządek, a raczej kreatywny nieład w którym najlepiej się odnajduję. Nie mam przepisu na takie dni, są raczej miłą niespodzianką w szarym szeregu dni tygodnia, przynoszą powiew świeżości i nowe spojrzenie na sprawy, które uważałam za przegrane.

Fot. Michał Ł. i ja

Pierwszy jesienny spacer w tym roku...pierwszy ponieważ od kilku dobrych dni, na samą myśl o wyjściu z mieszkania wzdrygałam się z zimna... Perspektywa wstawania rano i wychodzenia na uczelnie o 7:30 przy 3 stopniach Celsiusza była dla mnie co najmniej przerażająca, a i aura panująca na dworze przypominała bardziej zimę, niż jesień. Na szczęście chociaż na chwilę zrobiło się ciepłej. Całą niedzielę spędziłam na dostrzeganiu, że jesień nie jest wcale taka zła, a w dobrym świetle bywa bardzo urokliwa:)

Fot. Michał Ł. i ja